Λατρεύω το κέντρο της Αθήνας και αν θέλετε πιστέψτε το, όχι τόσο την Ερμού, Πανεπιστημίου, Κολωνάκι, όσο την παλιά Αθήνα, την αγορά, το εμπορικό κέντρο γύρω από την Αιόλου. Αυτό που ξεκινά από το Μοναστηράκι και καταλήγει στην Ομόνοια. Παρότι τα τελευταία χρόνια, ορισμένα σημεία του έχουν λίγο ... αγριέψει, δεν παύει ακόμη και τώρα να με μαγεύει. Και ας μη στολίστηκε ακόμη-ελπίζω για τα Χριστούγεννα.
Ως παιδί, τακτικότατα επισκεπτόμουν το κέντρο, αφενός με τον πατέρα μου για τα ψώνια σε κρέατα, λαχανικά και ψάρια, αφετέρου με τη γιαγιά μου για τα είδη ραπτικής, πλεξίματος, κεντήματος ... μαλλιά, νήματα, κλωστές, δαντέλες, τρέσες, κουμπιά, υφάσματα. Μετά τα ψώνια αυτά εγκαταλήφθηκαν. Το σουπερμάρκετ και τα συνοικιακά μαγαζιά καθώς και η λαϊκή κάλυψαν τα ψώνια του σπιτιού, η γιαγιά μεγάλωσε και σταμάτησε να ανανεώνει τις προμήθειές της, αφού είχε προμηθευτεί για τρεις γενιές. Σκεφτείτε ότι ακόμη και τώρα, τόσα χρόνια μετά έχω υφάσματα, κλωστές, μαλλιά και φόδρες από τότε. Έπρεπε να γίνουν τα έργα στον Ηλεκτρικό και να αναγκαστώ να κατεβαίνω στο Μοναστηράκι αντί για την Ομόνοια σε καθημερινή βάση. Αρχικά χρησιμοποιούσα το μετρό ως ανταπόκριση. Όμως για δύο στάσεις άλλαζα δύο συρμούς, Έλεοςςςςς! Είπα τότε think positive! Ετσι χρησιμοποίησα τα ποδαράκια μου. Αρχισα να ανεβαίνω την Αιόλου, την Αθηνάς, να τριγυρίζω στους παράδρομους και να ανακαλύπτω ξανά την Αθήνα. Πολλοί πεζόδρομοι που δεν υπήρχαν κάποτε αλλα τώρα ανακαλύπτω ότι κάνουν την βόλτα ανθρώπινη. Αρχισα να κοιτάω ψηλά, να βλέπω τα κτίρια, άρχισα να παρατηρώ λεπτομέρειες. Κάθε μέρα ανακάλυπτα και κάτι καινούργιο.
Ξέρατε για τις εκκλησιές και τα παρεκκλήσια κατά μήκος της Αιόλου; Υπέροχοι ναοί τόσο της Χρυσοσπηλιώτισσας όσο και της Αγίας Ειρήνης, της Αγίας Παρασκευής, της Αγίας Κυριακής, των Αγίων Θεοδώρων (αυτός ξεφεύγει στη συμβολή Ευριπίδου-Αριστείδου). Και έχουν κόσμο. Ναι έχουν κόσμο. Το ξέρατε πώς ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα που έχουν κτισθεί, κρύβουν στα υπόγεια τους - υπόγειες στοές θα τα χαρακτήριζα τμήματα των μακρών τειχών της Αρχαίας Αθήνας;
Λάτρεψα τα υφάσματα, αραδιασμένα σε τόπια στο δρόμο. Αρχικά τα χάιδευα. Σιγά σιγά αποτόλμησα και άρχισα να αγοράζω. Εκεί γύρω θυμήθηκα ξανά και το πλέξιμο. Τα μαλλιά και τα νήματα με ενθουσίασαν. Ξαναανακάλυψα τα κουμπιά, χιλιάδες σχέδια, κάποια έργα τέχνης, κάποια κομψοτεχνήματα. Τις δαντέλες, απίστευτα σχέδια, καλπάζει η φαντασία! Ημιπολύτιμοι λίθοι, πέτρες και χάντρες, πούλιες και στολιδάκια για κοσμήματα και ό,τι άλλο θέλεις να φτιάξεις με τα χεράκια σου! Χερούλια πόρτας, είδη μπάνιου, αλλά και υλικά συσκευασίας, απίστευτα είδη χαρτιών για κάθε χρήση, ακόμη και μαγαζιά γεωπόνων με σπόρους και φυτά, αλλά και μπαχαρικά και βότανα, η Ευριπίδου βρίθει από τέτοια και μοσχοβολούν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα. Μικρά χαριτωμένα και περιποιημένα καφέ και εστιατόρια ξετρυπώνουν από το πουθενά. ΄Ενας ολόκληρος κόσμος, όχι επιτηδευμένος, όχι λουστραρισμένος, όχι αποστειρωμένος, αλλά υπέροχος, με τις ανθρώπινες σχέσεις να δημιουργούνται σε κάθε γωνιά με κάθε επαγγελματία!
Δυστυχώς πολλά μαγαζιά κλείνουν! Δυστυχώς κάποια σημεία έχουν αλωθεί και κάποια άλλα γκετοποιηθεί. Άλλα αφήνονται στην εγκατάλειψη. Δεν αξίζει το κέντρο της Αθήνας αυτήν την μοίρα. Είναι κρίμα να χαθεί ο μικρόκοσμος της λαϊκής Αθήνας, της Αθήνας του παρελθόντος, της Αθήνας μας.
Πάρτε μια γεύση φωτογραφική, σας υπενθυμίζω μόνο (γι΄' αυτό και δίστασα να βάλω φωτογραφίες εμβόλιμες στο κείμενο) ότι δεν φημίζομαι για το φωτογραφικό μου ταλέντο, μόνο την ματιά μου αποτυπώνω. Όπως λέει η Δήμητρα, παρίστανα τον Ιάπωνα, με μια φωτογραφική στο χέρι και αποθανάτιζα τα πάντα. Αν συναντήσατε μια παλαβή να τριγυρνά και να φωτογραφίζει, αυτή σίγουρα θα ήμουν εγώ.
Και μια και αναφέρομαι στο Κέντρο της Αθήνας, μια γωνιά που όλοι την ξέρουμε αλλά λίγοι γνωρίζουμε την ιστορία της, Γαμβέττα και 28ης Οκτωβρίου (Πατησίων) γωνία. Στη γωνία αυτή, όπου και η πλακέτα, στην κατοχή υπήρξε το αρχηγείο της ναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ, που ανατινάχθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1942 από την αντιστασιακή οργάνωση ΠΕΑΝ με αρχηγό τον Κώστα Περρίκο, αξιωματικό της Πολεμικής Αεροπορίας, ο οποίος συνελήφθη και τουκεφίστηκε το 1943 στην Καισαριανή από τους Γερμανούς.