Ο τρύγος και τ΄ αμπέλια μου

Καλημέρα  και  καλή  εβδομάδα  σε  όλους!!! Είστε  όλοι  καλά;

Εδώ  μας  έχει  τρελάνει  ο  αέρας , νοτιάς  αυτή  τη  φορά χωρίς  κρύο  βέβαια  αλλά  με  δυνατούς  ανέμους.

Σήμερα  η  ανάρτησή  μου  είναι  λίγο  διαφορετική ,ξεφεύγει  από  μαγειρική , πιάτα  και  κατσαρόλες. Aν  και  λίγο  καθυστερημένα , γιατί  μια  το  ένα  μια  το  άλλο   μου  έμεινε  πίσω.

Τον  προηγούμενο  μήνα  κόψαμε  τα  σταφύλια  μας  από  το  αμπέλι  μας  που  έχουμε  φυτέψει  εδώ  στο  σπίτι. Θα  μου  πεις  σιγά  το  σπουδαίο  γεγονός  στην  επαρχία  είσαι  όλο  και  κάτι  θα  υπάρχει  από  τέτοια, είτε  αμπέλια  είναι , είτε  ελιές  ή  κηπευτικά. Ναι  αλλά  το  σπουδαίο  για  μένα  είναι  ότι  τα  φύτεψα  σχεδόν  μόνη  μου  ή  μάλλον  με  την  βοήθεια  του  πατέρα  μου(για  να  πω  την  αλήθεια),αλλά  από  ΄κει  και  μετά  το  έχω  αναλάβει  αποκλειστικά  μόνη  μου. Το  κλάδεμά  του , το  σκάψιμο, το  πότισμα, το  λίπασμα  και  ότι  άλλο  χρειαστεί.

 

 

Βέβαια  υπάρχουν  και  οι  απώλειες, όταν  ξεκίνησα  είχα  φυτέψει  65 ρίζες  και  τώρα  έμεινα  με  52  τ΄ άλλα  ξεράθηκαν (μάτι  μου  τα  έπιασε χαχα!!!).

Αλλά  σίγουρα  είναι  άλλη  αίσθηση  να  ξέρεις  ότι  φτιάχνεις  κάτι  εσύ, ότι  το  ξεκινάς  κάθε  φορά  απ΄ το  μηδέν  και  το  φτάνεις  στην  κατανάλωση.

 

 

Αυτό  που  σας  έλεγα  η  πρώτη  σειρά  πάειιιι!!!!

Δεν  πειράζει  θα  βάλω  άλλα  καινούρια.

 

 

Τι  ωραία  που  είναι  να  τα  βλέπεις  στο  αμπέλι!!!!

 

 

 

Το  κουβάλημα  ήταν  λίγο  το  ζόρι  αλλά  δεν  βαριέσαι  χωρίς  κόπο  τίποτα  δεν  γίνετε...

 

 

Εδώ  τα  έχουμε  απλώσει  στον  ήλιο  περίπου  2-3 μέρες  για  να  γλυκάνουν  περισσότερο...

Αφού  πέρασαν  οι  μέρες  τα  πατήσαμε  να  βγει  όλο  το  ζουμί  τους, δυστυχώς  όμως  δεν  έχω  φωτογραφικό  υλικό  της  διαδικασίας  για  τεχνικούς  λόγους (ή  θα  πατάμε  ή  θα  βγάζουμε  φώτο  όπως  έλεγε  ο  άντρας  μου ),άσε  που  υπήρχε  και  ο  φόβος  μη  μου  έπεφτε  η  μηχανή  μέσα  στα  σταφύλια!!!!

Μόλις  τα  πατήσαμε  τα  σουρώσαμε σ΄ ένα  κουβά  πρώτα  και  μετά  τ΄ αδειάσαμε  μέσα  στο  βαρέλι.

 

 

Εκεί  τ΄ αφήσαμε  40  μέρες  να  'βράσει'  όπως  λέμε  χωρίς  να  κλείσουμε  το  βαρέλι  και  χωρίς  να  του  βάλουμε  τίποτα...αγνό  και  βιολογικό!!!

Μόλις  πέρασαν  οι  40  μέρες  κλείσαμε  το  βαρέλι  και.......στην  υγειά  μας , και  στην  υγειά  σας!!!!

 

 

 

 

 

Ιδού  το  αποτέλεσμα, μη  μου  πείτε  καλό  δεν  είναι;;;;

Από  χρώμα  καλά  τα  πάμε  από  γεύση  θέλει  να  'ψηθεί'  λίγο  ακόμα!!!! Άλλωστε  νωρίς  είναι  ακόμα  όσο  μένει  τόσο  καλύτερο  γίνετε!!!!!