WHdNz76pJen8ZPksXvRV5KZoshE Να λείπει το ... βύσσινο!: Ασουρές

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Ασουρές


Όπως ξέρετε, είμαι Πολίτισσα. Από μικρή λοιπόν κάθε Αγίας Βαρβάρας αφενός κοινωνούσαμε στην εκκλησία τα παιδιά για τα Χριστούγεννα και αφετέρου φτιάχναμε για μία και μοναδική φορά το χρόνο τον ασουρέ, μια τελετουργική κρέμα να την πω που βάση έχει το σιτάρι, τις σταφίδες και τα ξερά φρούτα. Η προετοιμασία της ξεκινά από την προηγούμενη μέρα το βράδυ με το μούλιασμα του σιταριού, το βράσιμο την επομένη το χάραμα και τέλος το δέσιμο της κρέμας και το άδειασμα στα μπωλάκια. Κατόπιν ακολουθούσε ο εκκλησιασμός. Μετά την εκκλησία μοιράζεται στη γειτονιά για την υγεία των παιδιών, να τα προστατεύει η Αγία Βαρβάρα από τις αρρώστιες και κυρίως-όπως έλεγε η γιαγιά μου - από την ευλογιά. Άλλοι λένε ότι το έθιμο είναι μουσουλμανικό, γι' αυτό και απαντάται στους Πολίτες, τους Σμυρνιούς, τους Πόντιους αλλά και τους Βορειοελλαδίτες και δη στους Θρακιώτες, που είχαν μεγαλύτερη επαφή με τον μουσουλμανικό πληθυσμό. Αλλοι λένε πως έρχεται από την αρχαιότητα (έθιμα συνδεόμενα με τη σπορά).
Χρόνια ολόκληρα θυμάμαι τη γιαγιά μου να γαρνίρει τελευταία στιγμή τον ασουρέ με καρύδι (που πέρναγα εγώ το βράδυ από τον τρίφτη), σπόρους ροδιού και κανέλα, να παίρνω εγώ δυο δυο τα μπωλάκια και να ανεβοκατεβαίνω με τις σκάλες την πολυκατοικία (ευτυχώς μόνο 4 όροφοι αλλά με εφτά διαμερίσματα στον όροφο) για να μοιράζω σε όλα τα διαμερίσματα τον ασουρέ. Εκτός από εμάς παρόμοιο έδεσμα έφτιαχναν και οι Σμυρνιές. Στη γειτονιά υπήρχαν πολλές (Νέα Σμύρνη γαρ). Η διαφορά ήταν ότι η κρέμα αυτή ήταν χυλωμένη χωρίς καθόλου σιτάρι μέσα.  Όλα τα άλλα υλικά περίπου ίδια. Θύμιζε σε χρώμα - λίγο πιο ανοιχτό - και υφή την μουσταλευριά, όχι όμως σε γεύση. Καταλαβαίνετε τον πανικό Κυρίου που επικρατούσε στις σκάλες με παιδιά να ανεβοκατεβαίνουν, να παίζουν, να τους πέφτει ο ασουρές .... Ενα ευτυχισμένο πανδαιμόνιο.
Μεγάλωσα, έφυγα, παντρεύτηκα, μετακινήθηκα σε άλλη περιοχή, όμως το έθιμο το κράτησα. Αρχικά η γιαγιά δηλαδή, γιατί έμενε μαζί μου πολλά πολλά χρόνια και τα τελευταία 4 χρόνια εγώ μόνη μου.
Στο μοίρασμα το χαλάμε λίγο ειδικά όταν πέφτει καθημερινή και οι περισσότεροι εδώ δουλεύουμε. Σε κάποιους γνωστούς που φεύγουμε πάνω κάτω την ίδια ώρα το πηγαίνω πρωί. Κι αυτό αν καταφέρω να το φτιάξω εξ ολοκλήρου από την προηγούμενη. Αν όχι το μοίρασμα γίνεται αργά το βράδυ, αφού τον ασουρέ τον φτιάχνω γυρνώντας από το γραφείο.

Υλικά
1/2 κιλό σιτάρι αποφλοιωμένο
1 φλυτζάνι ζάχαρη
1 ξύλο κανέλας
1/2 φλυτζάνι σταφίδες ξανθές
1/2 φλυτζάνι σταφίδες μαύρες
1/2 φλυτζάνι χουρμάδες ξερούς χωρίς κουκούτσι
1/2 φλυτζάνι αποξηραμένα βερύκοκκα
4 κουταλιές σούπας αλεύρι
1 φλυτζάνι καρύδια τριμμένα
σπόρους από ένα ρόδι
κανέλα σκόνη για το γαρνίρισμα

Εκτέλεση
Από το βράδυ βάζουμε σε κατσαρόλα (ή χύτρα ταχύτητος - οι Πολίτες την έλεγαν ντουντουκλού) το σιτάρι να μουλιάσει σε νερό, αφού πρώτα το πλύνουμε με νερό (κι αυτό γιατί θα χρησιμοποιήσουμε το νερό του μουλιάσματος). Καλό είναι να μείνει στο νερό για 12 ώρες.

Την επομένη το πρωί/ή μετά από 12 ώρες, προσθέτουμε και άλλο νερό (αρκετό ώστε να καλυφθεί και να έχει άλλο τόσο από πάνω) και βράζουμε το σιτάρι. Χρειάζεται τουλάχιστον 3-4 ώρες. Εγώ χρησιμοποιώ χύτρα ταχύτητας και σε μια ώρα είναι έτοιμο.



Προσθέτουμε και άλλο νερό (1-2 ποτήρια) και το ξαναβάζουμε σε χαμηλή φωτιά.

Προσθέτουμε τις σταφίδες  (και τις ξανθές και τις μαύρες), τους χουρμάδες κομμένους σε κομματάκια, τα βερύκοκκα (καϊσιά τα λένε οι Πολίτες) και αυτά κομμένα σε κομμάτια, αν τυχόν θέλετε δαμάσκηνα ξερά, μπαίνουν και αυτά, και το ξύλο της κανέλας.
Στη φωτογραφία βλέπετε δείγμα από αυτά που έβαλα, γιατί ολομόναχη έπρεπε και να ανακατεύω συνέχεια το  γλυκό για να μην πιάσει και να ρίχνω τα υλικά και ... να φωτογραφίζω, δεν γινόταν πάντα.
Αφήνουμε να βράσει σε χαμηλή φωτιά ανακατεύοντας για ένα δεκάλεπτο, εως ότου μαλακώσουν τα αποξηραμένα μας φρούτα, οι δε σταφίδες παίρνουν μορφή σταφυλιού. Ρίχνουμε και τη ζάχαρη και αφήνουμε να πάρει μια βράση.

Σε ένα τηγάνι που το έχουμε ζεστάνει, καβουρντίζουμε σε χαμηλή φωτιά το αλεύρι μέχρι να αλλάξει χρώμα. Προσοχή μη σας καεί (αν το δείτε να παίρνει καφέ χρώμα η κάτω μεριά του, αποσύρετε το τηγάνι από το μάτι και ανακατεύετε πιο γρήγορα, σώζεται)

Προσθέτουμε 2-3 ποτήρια χλιαρό νερό και ανακατεύουμε καλά να διαλυθεί το αλεύρι και το ρίχνουμε στην κατσαρόλα

Το αφήνουμε να πάρει μια ακόμη βράση για μερικά λεπτά (πήζει, αλλά όχι πολύ) και ο ασουρές είναι έτοιμος. Τον αδειάζουμε σε μπωλάκια.

 
Με τον τρίφτη, αλέθουμε/τρίβουμε το καρύδι
Ο τρίφτης που χρησιμοποιώ είναι μεγαλύτερος από μένα αλλά κάνει τέλεια τη δουλειά του. Έχει μάλιστα και ... πατέντα στις ΗΠΑ!!!!!



Ξεσπορίζουμε και το ρόδι
Όταν κρυώσει ο ασουρές στα μπωλάκια, τα βάζουμε στο ψυγείο. Όταν είναι η ώρα να σερβίρουμε ή να μοιράσουμε γαρνίρουμε με το τριμμένο καρύδι, ρίχνουμε σπόρους ρόδι και κανέλα (σκόνη).

Οι αναλογίες αυτές βγάζουν 20 μπωλάκια σαν αυτά στις φωτογραφίες.

Χρόνια Πολλά για της Αγίας Βαρβάρας με υγεία σε όλους, και να χαίρονται τη γιορτή τους οι εορτάζουσες!

33 σχόλια:

Helen Gr είπε...

Καλημέρα, Σοφία. και του χρόνου να είσαι καλά να ξαναφτιάξεις τον ασουρέ με τη βοήθεια της Αγίας. Μου άρεσε πάρα πολύ η μικρή ιστορία του, προπάντων γιατί ήταν στην ουσία βιωματική αναφορά. Διέκρινα και κάποια νοσταλγία στα γραφόμενά σου ή κάνω λάθος;

Κάτι ανάλογο νομίζω φτιάχνουν και στη Σάμο αλλά, όπως λες κι εσύ, μόνο με το χυλό.
Φιλιά πολλά.

Ξανθή είπε...

Καλημέρα Σοφία και Χρόνια Πολλά!!
Παλιότερα είχα γράψει για τα Βάρβαρα όπως τα ονομάζουν στη Θράκη.
Χαίρομαι που μας το θύμησες.

T.A.G είπε...

Σοφία και του χρόνου! Να' σαι καλά!!
Τελικά "ασουρές" και "Βαρβάρα" είναι το ίδιο πράγμα ε;; Σε άλλο χώρο αυτές τις μέρες είδα ότι διίσταντο οι απόψεις και με μπέρδεψαν... Ξέρω, πάντως, ότι στην Τουρκία το λένε "η πουτίγκα του Νώε". Φιλιά και καλή Κυριακή:-) Άννα

gwgw είπε...

Πρωτη φορα το ειδα την Παρασκευη σε πρωινη εκπομπη και τωρα σε σενα,δεν το γνωριζω καν αυτο το γλυκισμα..
Να εισαι καλα Σοφακι μου να ξανα φτιαξεις και του χρονου!!!
Καλο μεσημερι και καλη εβδομαδα να εχεις,φιλακια πολλα!!!

Μουσική προ-ΠΑΙΔΕΙΑ ''Η Ροδούλα και τα μουσικά της αστεράκια'' είπε...

Καλημέρα και από δω Σοφία μου!
Πόσο σε ευχαριστώ, γι' αυτή σου την ανάρτηση! Δεν μπορείς να φανταστείς με πόση χαρά τη διάβασα! Εμείς στην Κύπρο δεν το έχουμε αυτό το έθιμο, τουλάχιστον εγώ που είμαι από τη Λευκωσία δεν το γνωρίζω. Η ενορία μου όμως εκεί γιορτάζει σήμερα, γιατί η μια από τις εκκλησίες της είναι της Αγίας Βαρβάρας, και γίνεται κάθε χρόνο μεγάλο πανηγύρι.
Διαβάζοντας την περιγραφή σου, από τα παιδικά σου χρόνια, ήταν σαν να έζησα κι εγώ λίγη από τη χαρά του καιρού εκείνου. Με συγκινεί γενικότερα, ότι έχει να κάνει με την παράδοση.
Και του χρόνου Σοφία μου, με υγεία!
Καλό απόγευμα!

χρυσάνθη είπε...

Και του χρόνου Σοφία μου!!! Η αγ.Βααρβάρα να σας προστατεύει!!!Νάσαι καλά και να συνεχίσεις εσύ πλέον το έθιμο!!!!

dhmhtra είπε...

Χρόνια πολλά.
Να είσαι πάντα καλά.Και κάθε χρόνο να ετοιμάζεις τα παραδοσιακά κεράσματα.

Unknown είπε...

Βοήθεια σου Σοφία μου...να είσαι καλά να το ξαναφτιάξεις του χρόνου. Φιλά και καλή εβδομάδα.

magda είπε...

Το κάνουμε κι εμείς και το λατρεύω!
Σ΄ευχαριστώ που μου έμαθες την ιστορία του, Σοφία μου!
Να είσαι καλά πάντα!
Πολλά φιλιά και καλή εβδομάδα

Θεανώ είπε...

Σοφία Χρόνια Πολλά για την Αγία Βαρβάρα. Βοήθειά σας και του χρόνου να εισαι καλά. Να χαίρεσαι την οικογένειά σου. Ευχαριστούμε για τα όσα μάθαμε για τον Ασουρέ. Πολύ νόστιμο και υγεινό γλυκάκι. Πάνω από όλα είναι ωραίο να είμαστε πιστοί στις παραδόσεις και να τις μεταφέρουμε και στις επόμενες γενιές. Φιλάκια καλό βράδυ και καλή εβδομάδα.

ΕΛΕΝΑ είπε...

Και του χρόνου Σοφάκι μου, να σαι καλά που μας μετέφερες τόσο όμορφες πληροφορίες!!!
Και μπράβο σου που κρατάς τις παραδόσεις!
Φιλιά, καλή βδομάδα!

Αγγελικη Ν είπε...

Να είσαι καλά Σοφία μου και να σε συνοδεύει η ευχή της γιαγιάς σου!
Τον ασουρέ τον έμαθα στην Θεσσαλονίκη, όταν σπούδαζα, από την Πολίτισσα σπιτονοικοκυρά μου! Και εκείνη μου έλεγε ότι είναι αρχαίο έθιμο που συνδέεται με την σπορά και την λατρεία της Δήμητρας! Φιλάκια να είσαι καλά!

Σοφία Ζ. είπε...

Helen Gr καλημέρα και καλή εβδομάδα. Πράγματι βιωματική η αναφορά. Τα έθιμα, πριν τα ψάξω, θέλω να τα βιώνω,αυτό που έλεγαν οι παλιότεροι, έτσι τα βρήκαμε έτσι τα κάνουμε. Ως προς τη νοσταλγία, δεν έχεις άδικο, αλλά μόλις είχα ολοκληρώσει τη διαδικασία του ασουρέ και οι μνήμες όπως και να το κάνουμε ήταν ακόμη εκεί. Φιλιά πολλά.

Σοφία Ζ. είπε...

Ξανθή μου καλημέρα και καλή εβδομάδα. Αποτελεί και θρακιώτικο έθιμο και όχι μόνο. Πολλά φιλιά.

Σοφία Ζ. είπε...

Αννα μου, ναι το ίδιο πράγμα είναι, ίσως σε παραλλαγές αλλά τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούν. Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

Σοφία Ζ. είπε...

Γωγούλα μου καλημέρα και καλή εβδομάδα. Του χρόνου δοκίμασε το, θα εντυπωσιασθείς από τη γεύση! Φιλιά πολλά!

Σοφία Ζ. είπε...

Ροδούλα μου καλημέρα και καλή εβδομάδα. Σε ευχαριστώ για τ καλά σου λόγια. Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση. Φιλιά πολλά!

Σοφία Ζ. είπε...

Χρυσάνθη μου να 'σαι καλά. Ελπίζω να τα συνεχίσω τα έθιμα (δεν είναι πια και πολλά) και μακάρι να τα μεταλαμπαδεύσω και στα παιδιά μου! Καλημέρ και καλή εβδομάδα.

Σοφία Ζ. είπε...

Δήμητρα καλημέρα και καλή εβδομάδα! Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Φιλιά.

Σοφία Ζ. είπε...

Εύα μου, ευχαριστώ. Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

Σοφία Ζ. είπε...

Μάγδα μου, δεν έχει τέλεια λεπτή γεύση με μια επίγευση κρασιού από τη σταφίδα; Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Φιλιά!

Σοφία Ζ. είπε...

Θεανούλα, καλημέρα. Σου φέρνω μπωλάκι έστω και σήμερα να δοκιμάσεις.

Σοφία Ζ. είπε...

Ελενά μου σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

Σοφία Ζ. είπε...

Αγγελική μου, σε ευχαριστώ πολύ. Απ'ότι καταλαβαίνω ξέρεις από Πολίτες! Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

mia xara είπε...

Καλημερα και καλη εβδομαδα!Πολυ νοστιμο εθιμο Σοφια μου,εγω θα καταβροχθιζα και τα 20 μπολακια σε χρονο μηδεν!!Η συνταγη καταγραφεται προς ταχυτατη παρασκευη..Φιλακια

Σοφία Ζ. είπε...

Καλημέρα και σε σένα mia xara και καλή εβδομάδα. Δοκίμασέ το και δεν θα χάσεις. Φιλιά πολλά!

Penelope είπε...

Όπως έγραψα και στη φίλη Έφη, Μάνα του Λόχου, δεν έχω φτιάξει ποτέ "Βαρβάρα" κι' ας έχω φτιάξει αρκετές φορές στάρι. Δεν έχει δε τύχει και ποτέ να το γευτώ τούτο το έδεσμα, αφού μια γειτόνισσα Πολίτισσα δεν μ' έλαχε βλέπεις...
Οπότε τώρα Σοφία μου μ' έχετε βάλει σε σκέψεις για δοκιμές!

Sophia είπε...

Δεν έχω «ξανακούσει» ούτε το έχω δοκιμάσει ποτέ αν και φαίνεται υπέροχο.
Ελα στα μέρη μου να παραλάβεις το βραβείο σου!!

Σοφία Ζ. είπε...

Τι να σε κάνω μπρε Πηνελόπη μου (με παχύ το λ). Να σε φυλάξω μπωλάκι (πάλι παχύ το λ)- δεν κάνω πλάκα. Μην παραπονιέσαι ότι δεν έχεις γειτόνισσα Πολίτισσα, έχεις μπλογκογειτόνισσα όμως. Φιλιά πολλά Πηνελόπη.

Σοφία Ζ. είπε...

Σοφία μου καλωσόρισες στο σπιτάκι μας. Δοκίμασε το αν το βρεις και θα με θυμιθείς. Ερχομαι επίσκεψη.

Ροδανθη είπε...

Σοφία μου καλησπέρα,δεν ξέρω αν σας έλλειψα εμένα πάντως πολύ,δεν κατάφερα και αυτή τη φορά να βρεθούμε ελπίζω στην επόμενη,όταν έχεις υποχρεώσεις είναι λίγο δύσκολο να ξεφύγεις.Επειδή είμαι φάν των παραδόσεων μάλλον θα το εφαρμόσω απο του χρόνου(αν ήξερα οτι είχες τέτοιο κέρασμα θα ερχόμουν χαχαχα)να είσαι καλά πολλά φιλιά.

Σοφία Ζ. είπε...

Ροδανθάκι, όταν μας πλησιάζεις ... εξαφανίζεσαι!!! Πότε καλέ επέστρεψες στο νησί; Μας έλειψες δε λέγεται πόσο. Όλα καλά ελπίζω. Φιλιά πολλά.

Ανώνυμος είπε...

Σοφάκι όπως σου είπα και στο Facebook, καλώς ή κακώς το αγνοούσα πλήρως αυτό το έθιμο, αν κι είχα ακουστά το γλυκό, παρά την Πολίτικη καταγωγή. Μάλλον επειδή ο παππούς ήταν από την Κωνσταντινούπολη και στις οικογένειες αυτά τα έθιμα τα κληροδοτούν οι γυναίκες. Έτσι τα έθιμα που έμαθα από τη γιαγιά ήταν Ρώσικα, όχι Πολίτικα! Πάντως το έχω δοκιμάσει σαν γλυκό κι ήταν πολύ ωραίο. Και του χρόνου Σοφία! Φιλιά!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...