Χθες λοιπόν έκανα μια ανάρτηση στο άλλο μου μπλογκ εντελώς αυθόρμητη που αφορούσε μια μικρή στιγμή που έζησα και στη συνέχεια συνειρμικά με έφερε σε άλλα μονοπάτια, σε άλλες προσλαμβάνουσες και είπα να τη μοιραστώ με σας. Ο Blogger όμως είχε διαφορετικά σχέδια για μένα αλλά και για όλους τους bloggers φαντάζομαι. Τουλάχιστον αυτοί με τους οποίους μίλησα (διαδικτυακά) αλλά και αυτούς που επισκέφτηκα ξέροντας ότι είχαν κάνει ανάρτηση και είχα και εγώ κάνει σχόλιο, έχασαν τις αναρτήσεις και τα σχόλια που είχαν την ατυχία να βάλουν χθες. Ο blogger λέει στο status και στο twitter ότι θα αποκαταστήσει όλες τις αναρτήσεις. Μακάρι, ελπίζοντας βέβαια να μην εξαφανίσει τις σημερινές.
Για καλό και για κακό έκανα ένα back up. Να είναι καλά οι Handmade Art X2 που με δίδαξαν. Το επόμενο που έχω να κάνω είναι να αντιγράψω τις αναρτήσεις μου σε word αρχεία στον υπολογιστή μου, ή καλύτερα ακόμη σε στικάκι, προκειμένου να τα διατηρήσω αν ξαναπέσει το σύμπαν. Να είναι καλά η φίλη μου η Θεανώ που κρατά αρχείο των δικών της αναρτήσεων - δεν εμπιστεύεται τη φύλαξή τους στον blogger- σαν και μένα - και επειδή δεν μου άρχισε το "στά 'λεγα εγώ" υπόσχομαι ότι θα ακολουθώ από εδώ και πέρα τις συμβουλές της κατά γράμμα.
Εγώ όμως, μετά από τόσες ώρες στέρησης, λέω να ξαναγράψω τα χθεσινά, αν καταφέρω να μπω στο κλίμα και να αποδώσω τα συναισθήματα εκείνης της στιγμής.
«Έτος Ελύτη» ανακηρύχθηκε το 2011με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του νομπελίστα ποιητή μας. Στα πλαίσια των σχετικών εορτασμών λοιπόν στα monitors των σταθμών του μετρό όπως και σε μερικά βαγόνια, αναρτήθηκαν στίχοι από διάφορα ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη. Όπως περίμενα τον συρμό για να επιβιβαστώ έπεσε το μάτι μου στο monitor και άρχισα να διαβάζω τα δίστιχα και μπορώ να πω ενθουσιάστηκα! Τόσο πολύ που ξέχασα να επιβιβαστώ στο τρένο μόλις κατέφθασε στην αποβάθρα. Φθάνοντας στο γραφείο απορροφήθηκα από τις καθημερινές δραστηριότητες και ξεχάσα το περιστατικό. Το βράδυ, ήρεμη πια και αρχίζοντας να αποβάλλω το άγχος της ημέρας, άρχισα να θυμάμαι στίχους του Ελύτη και μάλιστα στίχους από ένα πολύ αγαπημένο μου ποίημα που είναι και το πιο ερωτικό ποίημα του ποιητή, το "Μονόγραμμα", καλά καταλάβατε.
Για καλό και για κακό έκανα ένα back up. Να είναι καλά οι Handmade Art X2 που με δίδαξαν. Το επόμενο που έχω να κάνω είναι να αντιγράψω τις αναρτήσεις μου σε word αρχεία στον υπολογιστή μου, ή καλύτερα ακόμη σε στικάκι, προκειμένου να τα διατηρήσω αν ξαναπέσει το σύμπαν. Να είναι καλά η φίλη μου η Θεανώ που κρατά αρχείο των δικών της αναρτήσεων - δεν εμπιστεύεται τη φύλαξή τους στον blogger- σαν και μένα - και επειδή δεν μου άρχισε το "στά 'λεγα εγώ" υπόσχομαι ότι θα ακολουθώ από εδώ και πέρα τις συμβουλές της κατά γράμμα.
Εγώ όμως, μετά από τόσες ώρες στέρησης, λέω να ξαναγράψω τα χθεσινά, αν καταφέρω να μπω στο κλίμα και να αποδώσω τα συναισθήματα εκείνης της στιγμής.
«Έτος Ελύτη» ανακηρύχθηκε το 2011με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του νομπελίστα ποιητή μας. Στα πλαίσια των σχετικών εορτασμών λοιπόν στα monitors των σταθμών του μετρό όπως και σε μερικά βαγόνια, αναρτήθηκαν στίχοι από διάφορα ποιήματα του Οδυσσέα Ελύτη. Όπως περίμενα τον συρμό για να επιβιβαστώ έπεσε το μάτι μου στο monitor και άρχισα να διαβάζω τα δίστιχα και μπορώ να πω ενθουσιάστηκα! Τόσο πολύ που ξέχασα να επιβιβαστώ στο τρένο μόλις κατέφθασε στην αποβάθρα. Φθάνοντας στο γραφείο απορροφήθηκα από τις καθημερινές δραστηριότητες και ξεχάσα το περιστατικό. Το βράδυ, ήρεμη πια και αρχίζοντας να αποβάλλω το άγχος της ημέρας, άρχισα να θυμάμαι στίχους του Ελύτη και μάλιστα στίχους από ένα πολύ αγαπημένο μου ποίημα που είναι και το πιο ερωτικό ποίημα του ποιητή, το "Μονόγραμμα", καλά καταλάβατε.
Με ελάχιστη προσπάθεια βρέθηκε στο Youtube το ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ και το παραθέτω εδώ σε δύο μέρη, αφιερώνοντάς το σε σας όλους και όλες
Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησίαπαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσαμε κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρήΈχω ρίξει μες στ' άπατα μιαν ηχώνα κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ,να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερόκαι μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.
Μέρος Ι
Μέρος ΙΙ
7 σχόλια:
Απίθανοι στοίχοι, κι εγώ χαζεύω στο μετρό και σκέφτηκα να γράψω κάποιους που εκείνη τη στιγμή με εντυπωσιάζουν.
Καλό Σ/Κ
Εξαιρετική η ανάρτηση σου Σοφία μου!!!! Με συγκίνησες. Μου θύμισες τα πρώτα μου χρόνια σαν δασκάλα μουσικής. Το 1997 -αν θυμάμαι καλά- ήταν και πάλι χρονία αφιερωμένη στον Ελύτη, και είχαμε παρουσιάσει σε αφιέρωμα, με την πέμπτη και έκτη δημοτικού τραγούδια του. Τα παιδιά έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους.
Επίσης με ανακούφισες, γιατί κι εγώ σήμερα δεν μπορούσα με τίποτα να μπω στο ιστολόγιο μου, και δεν ήξερα τι συμβαίνει. Ώστε δεν ήμουν μόνο εγώ που είχα προβλήματα με αυτό. Νόμισα ότι κάτι έκανα και το χάλασα.
Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!
υπεροχη αναρτηση!
υπεροχο ποιημα!
Καλημέρα, Σοφία. Ωραίοι στίχοι αλλά λίγο μελαγχολικοί. Ο Ελύτης αγαπούσε το φως, τη θάλασσα και τα χρώματα πολύ. Μπες στο Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού και διάβασε τα ποιήματά του.
http://www.snhell.gr/
Σε φιλώ.
Ξανθή μου καλημέρα. Χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη που χαζεύω στο μετρό (όχι μόνο τους στίχους αλλά και τα βιντεάκια που ανεβάζει...)
Ροδούλα μου σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Είναι καταπληκτικές οι παραστάσεις με τα μικρά παιδιά να αποδίδουν αριστουργήματα της λογοτεχνίας μας (νέα και αρχαία).
Εκφράσου, καλή σου μέρα και από εδώ!
Helengr, καλημέρα και σε σένα. Έχεις δίκιο για τον Ελύτη. Μπήκα ήδη στο Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, δεν ήξερα ότι υπάρχει, σ' ευχαριστώ για τη διεύθυνση. Έχει συγκεντρωμένες πολύ καλές ανθολογίες από πολλούς ποιητές και συγγραφείς.
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους και όλες.
Καλημέρα Σοφία μου. Εγώ είμα πάλι. Ξαναδιάβασα το χθεσινό μου σχόλιο, και βλέπω έγραψα "τραγούδια του". Εννοούσα βέβαια, ποιήματα του Ελύτη Μελοποιημένα.
Πάω τώρα να σου γράψω το καινούριο μου σχόλιο στη σημερινή ανάρτηση.
Σοφία ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να ακούσω αυτούς τους ώραίους στίχους του Ελύτη. Πραγματικά με συγκίνησαν! Χαίρομαι ιδιαίτερα που μέσα από αυτή τη σελίδα μας ξενάγησες στη Ελληνική Λογοτεχνία.
Δημοσίευση σχολίου