Ανδριώτικη Φουρτάλια

Υλικά
6 αυγά
1 κιλό πατάτες στρογγυλά κομμένες
2 Ανδριώτικα λουκάνικα κομμένα
2-3 λούζες (το πετσί του χοίρου)
Μερικά κομματάκια ντόπιο σκληρό τυρί ή τριμμένο τυρί
Δυόσμο ψιλοκομμένο
Αλάτι-πιπέρι
Λάδι για το τηγάνισμα

Εκτέλεση
Βάζουμε στο τηγάνι τα λουκάνικα και τις λούζες μέχρι να λιώσει η γλίνα (το λίπος) μέσα στην οποία είναι διατηρημένα. Τα βγάζουμε και μέσα εκεί συμπληρώνουμε το λάδι για να τηγανιστούν οι πατάτες . Όταν οι πατάτες ροδίσουν ρίχνουμε τα λουκάνικα, τις λούζες, το τυρί και τον δυόσμο. Χτυπάμε τα αυγά με το αλατοπίπερο και τα ρίχνουμε από πάνω. Αναποδογυρίζουμε την ομελέτα για να ψηθεί και από την άλλη πλευρά. Την σερβίρουμε βάζοντας μερικά κομματάκια από πάνω. Μπορούμε να βάλουμε και παϊδάκια μαζί που συνήθως υπάρχουν μέσα στα χοιρινά μας.
Σε επόμενη ανάρτηση θα παρουσιάσουμε τα χοιροσφάγια στην Ανδρο και πως φτιάχνουν τον πασπαλά (τρόπος συντήρησης των χοιρινών).

Όλα του γάμου .... δύσκολα!

Καλώς σας ξαναβρίσκω όλους ύστερα από μεγάλη απουσία। Αν και το τελευταίο διάστημα είχα ελάχιστο χρόνο να γράψω ήταν ωστόσο πολύ δύσκολο να κρατηθώ μακριά από το μπλογκόσπιτο και από την μπλοκογειτονιά। Πολλές μυρωδιές μου γαργάλησαν την μύτη και αρκετές δημιουργίες με εντυπωσίασαν.
Με συγχωρείτε αν είναι λίγο σκόρπια η σκέψη μου, αλλά έχω την αμηχανία που έχει κάποιος όταν συναντά ένα φίλο μετά από καιρό και δεν έχει σπάσει ακόμα ο πάγος.
Τέλος πάντων, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές από τις δημιουργικές περιπέτειες που είχα τον τελευταίο καιρό. Λίγο από προσωπική διαστροφή (δεν μου αρέσει να αφήνω λεπτομέρειες στην τύχη τους), λίγο γιατί θεωρούσα ότι ένα από πιο ευχάριστα κομμάτια της διαδικασίας του γάμου είναι και η προετοιμασία του, λίγο θα γινόταν τα πράγματα στο γούστο μου και με πολύ μικρότερο κόστος, αφιέρωσα αρκετό χρόνο στην προετοιμασία του γάμου μου. Δεν επρόκειτο για κάτι μεγαλεπήβολο, αλλά πιστεύω ότι μετέδιδε την ζεστασιά και την χαρά μας.
Λοιπόν θα σας πω τι έκανα με το στολισμό της εκκλησίας. Δεν μου άρεσαν ούτως ή άλλως οι υπερβολές και ελπίζω ότι της απέφυγα. Χρησιμοποίησα 3 λευκά φανάρια σε διαφορετικά μεγέθη που τοποθέτησα στην είσοδο της αυλής της εκκλησίας. Στο διάδρομο που ξεκινούσε από την πόρτα της αυλής ως την εκκλησία έβαλα μερικά candle bags, χαρτοσακούλες λευκές με άμμο, οι οποίες φωτίζονταν από ρεσό, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε. Ενώ θα ήταν πολύ όμορφα αν ο γάμος ήταν το βράδυ, παρόλα αυτά δεν θα σας το σύστηνα αν παντρευόσαστε το απόγευμα. Εμείς τα είδαμε τελικά φωτισμένα μόνο μετά το μυστήριο.
Σε μια γωνία στο πλάι της εκκλησίας είχε τοποθετηθεί μια ροτόντα με ένα κοφτό τραπεζομάντηλο το όποιο κάλυπτε την ροτόντα ως κάτω। Εκεί μπήκαν τα καλάθια με τις μπομπονιέρες (στις οποίες θα επανέρθω) και 3 μεγάλα λαμπογυάλια που στην βάση τους είχαν ένα στρογγυλό καθρέπτη και 4 ρεσό περιμετρικά (βλ.φωτό). Στην βάση του τραπεζίου υπήρχαν άλλα τρία λευκά φανάρια με αστεράκια, τα οποία βρήκα στο praktiker. Παρέλειψα να σας πω ότι η πεθερά, της οποίας ή βοήθεια ήταν πραγματικά πολύτιμή βρήκε κάτι καταπληκτικά βαζάκια και πιατελίτσες με λευκές ανάγλυφες παραστάσεις τα οποία βάλαμε πάνω στο τραπέζι, γεμάτα με κουφέτα και αμυγδαλωτά γλυκά. Αυτά μαζί με δύο κηροστάτες (θα αναλύσω την επόμενη φορά την ιδέα) μέσα στην εκκλησία αποτελούσαν τον στολισμό. Εύχομαι σε όλους να είναι ευτυχισμένοι, να κάνουν τα πράγματα όπως εκείνοι επιθυμούν και να μπορούν να αντλούν χαρά από τα μικρά και από τα μεγάλα πράγματα της ζωής ακόμα και σε αυτούς τους τόσο δύσκολους καιρούς!

Χορτερή

Η πίτα που έχει την τιμητική της σήμερα είναι η χορτερή. Μια πίτα που φτιάχνετε στην Άνδρο και συγκεκριμένα σ' ένα ορεινό χωριό που ονομάζετε Κατακαλαίοι. Για να πω την αλήθεια εγώ δεν την έχω φτιάξει ποτέ μου, τη συνταγή μου την έδωσε η ξαδέλφη μου η Γιοβάννα , η οποία την κάνει πάρα πολύ ωραία. Και ιδού το αποτέλεσμα.

ΧΟΡΤΕΡΗ
1 κιλό σπανάκι ή σέσκουλα
½ κιλό τυρί φέτα
½ ματσάκι άνηθο
5-6 φρέσκα κρεμμύδια
1 φλ. καφέ ρύζι νυχάκι
5 αυγά
1 λουκάνικο χωριάτικο(σε ροδέλες)
1 φλ.καφέ γάλα ή κρέμα γάλακτος
Αλατοπίπερο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Καθαρίζουμε και πλένουμε καλά το σπανάκι, το κόβουμε σε
μικρά κομμάτια (με το χέρι), το αλατίζουμε και το τρίβουμε καλά με τα χέρια μας να μαραθεί, κατόπιν το πιέζουμε καλά-καλά να φύγει το πολύ νερό του. Στη συνέχεια το βάζουμε στην κατσαρόλα και το σοτάρουμε με τα κρεμμύδια, το άνηθο και τα λουκάνικα. Σ΄ένα κατσαρολάκι βράζουμε το ρύζι το σουρώνουμε και το βάζουμε και αυτό μαζί στο σπανάκι. Σ΄ένα μπολ χτυπάμε τ΄αυγά με το γάλα ή την κρέμα γάλακτος και τα ρίχνουμε μέσα στο μείγμα. Βάζουμε αλατοπίπερο και ανακατεύουμε καλά. Τελευταία βάζουμε την φέτα τριμμένη. Τέλος αδειάζουμε το μείγμα σ΄ένα ταψί ή πυρέξ που έχουμε λαδώσει καλά και το ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 1 ώρα
περίπου. Καλή όρεξη!

Μουσταλευριά της Κατίνας

Την μουσταλευριά αυτή την φτιάχνει η πεθερά μου και την λατρεύουμε όλοι. Θεωρούμε ότι έχει ξεχωριστή γεύση. Ολοι την ρωτούν τί βάζει μέσα και έχει αυτή την γεύση. Η διαφορά έγκειται στα αρώματα που χρησιμοποιεί. Δοκιμάστε την θα σας αρέσει!

Υλικά
2 κιλά μούστο
2 κουταλιές στη σούπας στάχτη καθαρή από ξύλα
1 ποτήρι αλεύρι
Καρύδι ψιλοκομμένο
1 κυδώνι
1 κλαδάκι αρμπαρόριζα
Κανέλλα

Εκτέλεση
Βάζουμε το μούστο στην κατσαρόλα να ζεσταθεί μαζί με ένα κυδώνι μέσα για να βγάλει το άρωμά του. Ρίχνουμε την στάχτη και το ανακατεύουμε καλά. (Αν βάλουμε τη στάχτη μέσα σε πανάκι όπως το συνηθίζουμε ο μούστος δεν γλυκαίνει αρκετά). Το βράζουμε μαζί με την στάχτη για 15 λεπτά περίπου, ξαφρίζοντάς το όσο χρειάζεται. Κατεβάζουμε από την φωτιά, ρίχνουμε την αρμπαρόριζα μέσα για πέντε λεπτά περίπου. Αφήνουμε το μούστο να κατασταλάξει και να κρυώσει. Τον περνάμε από το σουρωτήρι μέσα στο οποίο έχουμε βάλει ένα πανί ή τούλι.

Μετράμε 5 ποτήρια σουρωμένου μούστου και το ρίχνουμε σε καθαρή κατσαρόλα. Βάζουμε το αλεύρι σε ένα σουρωτήρι και το λιώνουμε σιγά σιγά βουτώντας το μέσα στο μούστο. Ανάβουμε τη φωτιά και ταράζουμε συνεχώς με ξύλινη κουτάλα για να μην μας σβολιάσει. Μόλις πάρει μια βράση και πήξει το κατεβάζουμε από την φωτιά. Βρέχουμε λίγο τα πιατάκια μας και το σερβίρουμε. Ρίχνουμε κανέλλα και ψιλοκομμένο καρύδι από πάνω. Εάν προτιμάται μπορείτε να ρίξετε το καρύδι και μέσα στην κατσαρόλα να το ανακατέψετε μαζί.
Καλή Επιτυχία!

Γαύρος τηγανητός συνοδευμένος με άγρια χόρτα σαλάτα

Ένα από τα πολύ αγαπημένα φαγητά της οικογένειας είναι ο τηγανητός γαύρος. Ο γαύρος γενικότερα θα μου πείτε αφού τον μαγειρεύουμε με όλους τους δυνατούς τρόπους, αλλά ο τηγανητός είναι το κάτι άλλο ιδιαίτερα όταν το ψάρι είναι ήδη μεγαλούτσικο και γίνεται αφράτο στο τηγάνισμα. Από την άλλη τα χόρτα είναι επίσης η αδυναμία μας. Ειδικά τα άγρια χόρτα του βουνού. Ζωχοί, ραδίκια, βρούβες, .... Μικρή όταν ήμουν, όλες οι εκδρομές στην ύπαιθρο έκλειναν με μάζεμα χόρτων. Θυμάμαι, παίρναμε τη σακούλα στο χέρι και ένα μαχαιράκι και μπορούσαμε να "ξεπαστρέψουμε" πλαγιές ολόκληρες από τα χόρτα. Για μας τα παιδιά ήταν ατέλειωτο παιχνίδι. Βέβαια οι σακούλες οι δικές μας, όταν μαζεύαμε και εμείς χόρτα μόνο για κατσίκια και γαϊδούρια προορίζονταν (ήτοι κάλαθο των αχρήστων) γιατί εμείς δεν κόβαμε αλλά ξεριζώναμε ό,τι έφερνε σε χόρτο και είχε την ατυχία να βρεθεί μπροστά μας.
Δυστυχώς δεν έχω ξαναπάει ποτέ για χόρτα από τότε και "ξέχασα", όπως ξεχνάμε πολλά πράγματα...  Η αγάπη για τα χόρτα ως φαγητό  όμως δεν έφυγε, τουναντίον πέρασε και στα παιδιά. Αγοράζοντας τα πλέον από τη λαϊκή, τουλάχιστον μία με δύο φορές την εβδομάδα τα χόρτα έχουν την τιμητική τους στο σπίτι.

Τώρα θα μου πείτε τι στην ευχή θα γράψω για να περιγράψω αυτό το φαγητό, τη στιγμή που τόσο το καθάρισμα όσο και το τηγάνισμα του ψαριού, αλλά και το καθάρισμα και το βράσιμο των χόρτων θεωρούνται αυτονόητα, όχι ότι είναι.  Όχι τίποτε άλλο αλλά ειδικά το καθάρισμα του ψαριού είναι λίγο ....βρώμικη δουλειά, απασχολεί και τα δύο χέρια και δεν άντεχα να φωτογραφίζω ταυτόχρονα, θα λέρωνα και όλο τον κόσμο, αυτό που το πάτε;

Υλικά

α. Για τον τηγανητό γαύρο
1 κιλό γαύρο
αλεύρι για το τηγάνισμα
λάδι για τηγάνισμα

 β. για τα χόρτα σαλάτα
1 κιλό χόρτα
λίγο αλάτι
1 κ.γ. σόδα
΄
Α. Καθαρίζουμε το γαύρο, κόβοντας το κεφάλι και τραβώντας το, μαζί έτσι φεύγουν και τα εντόσθια. Ξεπλένουμε καλά τα ψαράκια και τα τοποθετούμε σε πιατέλα και αλατίζουμε. Σε ένα βαθύ πιάτο τοποθετούμε αλεύρι. Αλευρώνουμε είτε ένα-ένα τα γαυράκια είτε πιάνοντας τρία τρία  μαζί από τις ουρές και αλευρώνοντας κολλούν οι ουρές μεταξύ τους και γίνονται τριάδες ψαριών. Τηγανίζουμε σε καυτό λάδι και από τις δύο μεριές. Τοποθετούμε τα τηγανισμένα ψάρια σε πιατέλα καλυμμένη με απορροφητικό χαρτί προκειμένου να φύγουν τα πολλά λάδια από το τηγάνισμα και εν συνεχεία σερβίρουμε με αρκετό λεμονάκι. Του πάει πολύ.

Β. Κόβουμε το κοτσανάκι της ρίζας και καθαρίζουμε από τα χόρτα όσα φύλλα φαίνονται μαραμένα ή κίτρινα, όπως και τυχόν αγριόχορτα που καταλάθος μαζεύτηκαν (π.χ. γρασίδι). Εγώ για να τα πλύνω χρησιμοποιώ μια λεκάνη και ένα τρυπητό. Γεμίζω τη λεκάνη νερό, βάζω τα χόρτα μέσα και τα πλένω (πώς μουλιάζουμε τα ρούχα, κάτι τέτοιο). Στη συνέχεια τα περνώ λίγα λίγα από τρεχούμενο νερό της βρύσης και τα βάζω στο τρυπητό. Ακολουθώ τη διαδικασία αυτή 3-4 φορές μέχρι το νερό της λεκάνης να βγαίνει καθαρό. (Με τα νερά της λεκάνης ποτίζω τις γλάστρες μου, έτσι δεν σπαταλώ νερό και δεν πετάω τις βιταμίνες και άλλα ιχνοστοιχεία που ξεπλένονται από τα χόρτα, κάνουν καλό στα φυτά μας) .

Γεμίζω μέχρι τη μέση μια μεγάλη κατσαρόλα με νερό και τη βάζω στο μάτι. Μόλις βράσει (να κοχλάζει) το νερό , ρίχνω λίγο αλάτι και τη σόδα (διατηρεί το χρώμα των χόρτων ζωντανό πράσινο) και βάζω μέσα τα χόρτα λίγα λίγα.  Μισοκλείνω το καπάκι και αφήνω να βράσουν για 45 λεπτά περίπου. Όταν τα κοτσανάκια κόβονται με το πηρούνι εύκολα σημαίνει ότι τα χόρτα έχουν ψηθεί.
Σερβίρουμε με λάδι και λεμόνι.
Καλή όρεξη!

Πλεκτά λουλούδια - καρφίτσες

Χθες ανέβασα στο άλλο blog μια ανάρτηση την οποία και λόγω εμπλοκής των φιλενάδων μου στο "Να λείπει το ... βύσσινο" έχει θέση και εδώ. Την αναδημοσιεύω λοιπόν ως έχει:

Λίγες μέρες πριν είχα ξεκινήσει να πλέκω λουλουδάκια με στόχο να τα ράψω στις σκουρόχρωμες μπλούζες της κόρης μου, έτσι να δώσουν λίγο χρώμα στη μουντάδα του χειμώνα.

Το αρχικό σχόλιο ήταν ότι έχουν τρύπα στη μέση, τι να κάνω έκανα μια βόλτα από το Μοναστηράκι και βρήκα ωραιότατες χανδρούλες που τοποθέτησα στη τρύπα και την καλύψαμε την "ατέλεια".

Το επόμενο σχόλιο ήταν ότι αν ραφτούν στις μπλούζες, οι μπλούζες περιορίζονται ως προς τους χρωματικούς συνδυασμούς με τα υπόλοιπα ρούχα. Εκεί μου προέκυψε και η πρακτική σκέψη του πλυσίματος και εγκαταλήφθηκε η ιδέα της μόνιμης ραφής στις μπλούζες.

Επεσε η ιδέα της καρφίτσας. Προσπάθησα αρχικά με κανονική παραμάνα, αλλά μπλιαχ! Δεν στερεωνόταν σωστά με τίποτα! Τότε προέκυψαν οι κορδέλλες για τα μαλλιά. Είχα και τις άλλες φωνές - μετέπειτα "μοντέλα καρφιτσών" -  από το Να λείπει το βύσσινο, να δίνουν ιδέες και να κάνουν παρατηρήσεις, ε και τι να κάνω και εγώ!  Άλλη μια βόλτα στα μαγαζιά πέριξ του Μοναστηρακίου και της Αιόλου - θα κάνω μια ξεχωριστή  ανάρτηση αφιερωμένη σ' αυτήν την γωνιά της Αθήνας που πραγματικά λατρεύω - και βρέθηκα με τα κατάλληλα εξαρτήματα. Αφήστε δε που στη Λεωχάρους βρήκα και καταπληκτικές χάντρες και πέρλες (ψεύτικες βέβαια) από αυτές που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή κοσμημάτων και ορίστε τα  αποτελέσματα.

  

Χοιρινές μπριζόλες μαριναρισμένες στο φούρνο και σε άναλη δίαιτα

• Επειδή στη ζωή μας πλέον έχει μπει και η "άναλος δίατα" και η προσοχή σε υλικά και φαγητά, και
• επειδή πιστεύω ότι δεν μπορεί να  μαγειρεύονται ξεχωριστά φαγητά σε ένα σπίτι, κάπου ο υπόχρεος σε ειδική δίαιτα νομίζω ότι θα "σπάσει" και θα παρεκτραπεί, και
• επειδή θεωρώ ότι το υγιεινό ή το ειδικό φαγητό επιτρέπεται να είναι και νόστιμο,

είπα να προσαρμόσω όλες τις διατροφικές συνήθειες σε μια κουζίνα και όλη η οικογένεια να τρέφεται όσο γίνεται από το ίδιο "τσουκάλι".  Ελπίζω μόνο να είναι η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση, διαφορετικά αλίμονό μου.

Πήρα λοιπόν χοιρινές μπριζόλες (παρεκτροπή η επιλογή, αλλά αφαιρούμε τα εμφανή λίπη προ μαγειρέματος και μετράμε ποσότητα στη ζυγαριά)  και τις μαγείρεψα στο φούρνο εν είδει ψητού με πατατούλες. Θα πρέπει να αναφέρω ότι στη συγκεκριμένη συνταγή απουσιάζει παντελώς το αλάτι  και εν πολλοίς και το λάδι. Σας διαβεβαιώ δεν του φαίνεται.  Όποιος θελήσει να το φτιάξει και δεν έχει περιορισμό μπορεί να αλατίσει και να ... λιπάνει κατά το δοκούν, ιδιαίτερα τις πατάτες.

Υλικά για 6 άτομα
6 χοιρινές μπριζόλες λαιμού
12 μέτριες  σε μέγεθος πατάτες (για να κοπούν κυδωνάτες)

για τη μαρινάρα
χυμός από 4 λεμόνια στιμμένα,
Μίγμα μυρωδικών italian seasoning
3 κουταλάκια του γλυκού σκόνη μουστάρδας
1 φλυτζανάκι καφέ κόκκινο κρασί
1 φλυτζανάκι καφέ ελαιόλαδο

Εκτέλεση
Από το βράδυ πλένουμε τις μπριζόλες και τις τοποθετούμε σε ένα σκεύος λίγο βαθύ (εγώ χρησιμοποίησα ένα πυρέξ) . Τις πασπαλίζουμε με αρκετό έως πολύ μείγμα μυρωδικών και τη μουστάρδα και τις περιχύνουμε με το χυμό από λεμόνια, το κρασί και το ελαιόλαδο. 

Καλύπτουμε το σκεύος με μεμβράνη και αφήνουμε τις μπριζόλες να ποτίσουν έως το πρωί της άλλης ημέρας.
Την επόμενη ημέρα καθαρίζουμε τις πατάτες και τις κόβουμε κυδωνάτες. Αν θέλουμε να αποβληθεί μέρος από το κάλιο της πατάτας, τις αφήνουμε στο νερό 1-2 ώρες (αντί για όλο το βράδυ) και ξεπλένουμε καλά.
Τοποθετούμε τις πατάτες στο ταψί, πασπαλίζουμε με italian seasoning και τοποθετούμε από πάνω τις μπριζόλες. Περιχύνουμε με το μίγμα της μαρινάρας.

Ψήνουμε στο φούρνο στους 180 βαθμούς για μια-μιάμιση ώρα, προσθέτοντας αν χρειάζεται κατά τη διάρκεια του ψησίματος λίγο νερό.



Μπακαλιάρος Πλακί

Καλό το κρέας,καλό και το κοτόπουλο αλλα σίγουρα απο την διατροφή μας δεν θα πρέπει να λείπει και το ψάρι(αν και τα περισσότερα πιτσιρίκια μόλις το δούν στο πιάτο τους ανατριχιάζουν).Το ψάρι είναι πλούσιο σε θρεπτική αξία και το κυριότερο κάνει καλό στα μάτια καθώς λένε οι ειδικοί.

ΥΛΙΚΑ

1 φύλλο μπακαλιάρο παστό
2-3 καρότα , 1 πιπεριά πράσινη
2-3 κολοκύθια (προαιρετικά)
3 κρεμμύδια
5 πατάτες σε φέτες
1 σκελίδα σκόρδο
2-3 φρέσκες ώριμες ντομάτες
Λάδι, αλατοπίπερο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Κόβουμε σε μικρά κομμάτια το μπακαλιάρο και το βάζουμε στο νερό για 24 ώρες περίπου (ίσως και περισσότερο αν χρειαστεί) μέχρι να ξαλμυρίσει, στο διάστημα αυτο αλλάζουμε το νερό μερικές φορές. Στην κατσαρόλα σοτάρουμε τα κρεμμύδια, το σκόρδο, τα καρότα, την πιπεριά,τα κολοκύθια και τις πατάτες, που είναι όλα κομμένα σε φέτες. Στη συνέχεια λιώνουμε τις ντομάτες και τις βάζουμε και αυτές μαζί, μόλις αρχίσει να βράζει βάζουμε απο πάνω τα κομμάτια του μπακαλιάρου. Χαμηλώνουμε λίγο τη φωτιά και τ΄αφήνουμε να βράσει.

Καλή όρεξη!

Ένα γλυκό βραβείο από την Helengr

Κάθε βράβευση δίνει μια πολύ γλυκειά νότα στη ζωή μας, ιδιαίτερα μάλιστα όταν προέρχεται από μια πολύ καλή μπλογκοφίλη όπως η Helengr, με τόσο όμορφα και πολυσχιδή ενδιαφέροντα και ένα πολύ όμορφο μπλογκοσπιτάκι. Σ' ευχαριστούμε από καρδιάς αγαπητή Ελένη και μιλώ εξ ονόματος όλης της ... ομάδας και συγγνώμη αν αργήσαμε να κάνουμε και την ανάρτηση! (Θα πρέπει να σημειώσω ότι ... δεν κάναμε καμιά ανάρτηση και για τα προηγούμενα βραβεία! Ζητούμε δοθείσης της ευκαιρίας συγγνώμη από τις αγαπητές μας φίλες που μας τα χαρίσανε).
Κι αυτό γιατί το βραβείο η Ελένη μας το έδωσε την περασμένη εβδομάδα. Ανταποκριθήκαμε την επομένη ημέρα. Το αναρτήσαμε στον τοίχο μας δυο μέρες μετά και θα μπορούσε να φθάσει και στο σήμερα αλλά ... δεν συγκρατιόμασταν, έπρεπε να το δείξουμε! Χρωστάμε όμως το εθιμοτυπικό παραλαβής του βραβείου που απ' ότι είδα απαιτεί να πούμε επτά πράγματα για μας και να δώσουμε το βραβείο σε 15 άλλα άτομα. Έστω και καθυστερημένα λοιπόν νάμαστε εδώ!

Αισίως το "Να λείπει το ... βύσσινο" διανύει τον ένατο μήνα μπλογκοζωής και μας προκαλεί ακόμη και τώρα ευχάριστη έκπληξη που αγκαλιάσατε την παρέα μας με τόση αγάπη. Παρότι ήδη μας ξέρετε δεν βλάπτει και μια "επίσημη" παρουσίαση, του ποιες είμαστε!

Μια παρέα αποτελούμενη από μια Κωνσταντινουπολίτισσα, παντρεμένη με μεγάλ α παιδιά, δύο Ανδριώτισσες, η μια παντρεμένη με ένα μεγάλο και ένα μικρό παιδί, διαμένουσα στην Αθήνα, η άλλη παντρεμένη διαμένουσα στην Άνδρο,  μια Κρητικιά άρτι νυμφευμένη και με ένα γιο ολίγων μηνών και μια Σαρακατσάνα επίσης άρτι νυμφευμένη -η πιο πρόσφατη νυφούλα μας- που μας ενώνει η εκτίμηση και ο σεβασμός που τρέφει η μία για την άλλη, η φιλία,  αλλά και  η αγάπη για το κάτι παραπάνω, για την  δημιουργία, για το διαφορετικό από το καθημερινό ...και κάτι ... συγγένειες και ... κουμπαριές να μην ξεχνιόμαστε. Αυτή είναι η ομάδα του «Να λείπει  το ... βύσσινο!» που με πολύ κέφι –και όχι πάντα συντεταγμένα- ανεβάζει κατά κύριο λόγο μαγειρικές συνταγές (ποιες άραγε έχουν λόχο να ταϊσουν, ή πατρίδες να τιμήσουν;), tips διακόσμησης (ποια άραγε μόλις έφτιαξε σπίτι και στόλισε και μόνη της παρακαλώ το γάμο της, ασχέτως αν δεν μας τιμά ακόμη με σχετικές αναρτήσεις;) ερασιτεχνικά φωτογραφικά ενσταντανέ με ερασιτεχνικές κάμερες , πλεκτά και ό,τι άλλο μας κατέβει στο κεφάλι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στο μπλογκ δεν μπαίνουμε σε καλούπια, γι' αυτό και το τολμήσαμε, έχουμε ελευθερία άποψης και επιλογής (έτσι τουλάχιστον θέλουμε  να πιστεύουμε) και είμαστε σε θέση να πούμε «να λείπει το ... βύσσινο!»

Αυτά όμως για την ομάδα.  Ως προς τα εφτά πράγματα για μας, θα μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου (η ως άνω αναφερομένη Κωνσταντινουπολίτισσα, για να μη ξεχνιόμαστε) , διότι διαφορετικά η ανάρτηση θα ανέβει ... του χρόνου (προς Θεού, δεν είναι σπόντα για τις υπόλοιπες αυτό!!!) Αφήνοντας έξω την οικογένεια από τα ... επτά πράγματα, γιατί διαφορετικά και τα επτά θα αφορούν αυτήν:
1. Είμαι φύσει αισιόδοξη. Ως τώρα έχω καταφέρει να κρατήσω την αισιοδοξία μου ακόμη και σε πολύ δύσκολες καταστάσεις - βέβαια δεν ξέρω ακόμη πόσο!!! Νομίζω όμως ότι δεν μπορεί η ζωή συνέχεια μπορεί να έχει ανηφόρες (θα μας βγει η γλώσσα έξω) κάπου θα κάνει έστω και ένα ίσιωμα, και μια ελαφρά ανοδική κλίση ακόμη δεν μας πειράζει.
2. Μου αρέσει να ασχολούμαι με πολλά και διαφορετικά πράγματα. Το μειονέκτημα είναι ότι αρχίζοντας πολλά μαζί ελλοχεύει ο κίνδυνος ποτέ να μην ολοκληρώσω τίποτα. Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης που λένε!
3. Έχω μια τάση να χρησιμοποιώ πολλές παροιμίες! Δεν πρέπει να αξιοποιώ ό,τι έχω μάθει από μικρή; Τόσες έχω ακούσει, μη πάνε και χαμένες!
4. Μου αρέσουν τα ταξίδια! Ακόμη και τώρα που τον τελευταίο καιρό έχω κλειστεί αρκετά, θα περιηγηθώ ταξιδιωτικά sites, θα διαβάσω ταξιδιωτικά περιοδικά ή βιβλία, θα σχεδιάσω έτσι για το μέλλον ένα ταξιδάκι, ασχέτως αν θα το κάνω ή όχι.
5. Παρότι μόττο της ζωής μου υπήρξε το "μην αναβάλλεις δια την αύριον ό,τι δύνασαι να πράξης σήμερον", είμαι άκρως αναβλητική και φθάνοντας στο παραένα, ενίοτε και στο και ένα τρέχω και δεν φθάνω.
6. Παρότι πρακτικός άνθρωπος, κάποτε κάποτε αεροβατώ και κάπου εκεί στο βάθος μου φαίνεται ότι κρύβω και λίγο από καλλιτεχνική φύση!
7.  Πίνω πολλούς καφέδες!!!

Νομίζω ότι κάλυψα το πρώτο μέρος! Ως προς το δεύτερο, μετά την καθυστέρηση και δεδομένου ότι οι περισσότεροι το έχετε λάβει ήδη το βραβείο, εγώ τουλάχιστον (από την ομάδα) το αφιερώνω σε όλους και όλες στη μπλογκογειτονιά μας, πιστεύοντας ότι το αξίζετε!

ΚΟΤΟΠΙΤΑ

Η κοτόπιτα είναι μια εύκολη και νόστιμη συνταγή με απλά υλικά που λίγο πολυ όλοι έχουμε στο σπίτι μας.Οταν κάνω πίτες προσπαθώ τις περισσότερες φορές να φτιάξω φύλλο δικό μου,αλλα σίγουρα οταν ο χρόνος είναι περιορισμένος καταφεύγουμε στην εύκολη λύση, το έτοιμο φύλλο.

ΥΛΙΚΑ

• 2 στήθη κοτόπουλου
• 1 κουτί μανιτάρια
• ¼ ζαμπόν
• ¼ μπείκον
• ¼ κεφαλοτύρι γλυκό, 3 καρότα
• 1 φλ. Ζωμό κοτόπουλου
• 2 κουταλιές κόρν φλάουρ
• 2 ασπράδια αυγών
• Λίγο μαϊντανό, λάδι
• 2-3 σκελίδες σκόρδο,1 κρεμμύδι
• 1 πακέτο φύλλο κρούστας (σε περίπτωση που δεν κάνουμε δικό μας)

 ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΥΛΛΟ

 

1 ποτήρι κρασιού λάδι

Λίγο αλάτι, 3-4 σταγόνες λεμόνι

2-3 λούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις

Νερό

 

 

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

 

Βράζουμε το κρέας σε αλατισμένο νερό, μόλις είναι έτοιμο το βάζουμε σε μια πιατέλα να κρυώσει. Στη συνέχεια το κόβουμε σε μικρά κομμάτια. Σ΄ενα τηγάνι βάζουμε το κοτόπουλο, τα μανιτάρια, το σκόρδο, το κρεμμυδι, τα καρότα(κομμένα σε ροδέλες), το ζαμπόν, το μπέικον και τα σοτάρουμε. Απλώνουμε τα μισά φύλλα, αφού τα λαδώσουμε ένα-ένα, σε ταψί. Αδειάζουμε τη γέμιση και απο πάνω το τυρί(που έχουμε τρίψει), στη συνέχεια χτυπάμε τ΄ασπράδια με το ζωμό και το κόρν φλάουρ και περιχύνουμε το μίγμα. Σκεπάζουμε με τα υπόλοιπα φύλλα. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για ¾ περίπου. 

 

Για το σπιτικό φύλλο ζυμώνουμε όλα τα υλικά μαζί και κάνουμε μια μαλακιά ζύμη, την ανοίγουμε σε δυο λεπτά φύλλα και στρώνουμε στο ταψί.

Καρυδάτο

Γειά σας και καλώς σας βρήκα, είμαι η Ροδάνθη και χαίρομαι που μπήκα κι εγώ στην όμορφη παρέα σας.Από σήμερα θα μοιράζομαι κι εγώ μαζί σας, επισήμως πλέον, τις συνταγές που λίγο πολύ όλοι τις ξέρουμε απλώς με μικρές ή μεγάλες ''παρεμβάσεις'' μπορούμε να τις κάνουμε να είναι ξεχωριστές. Συνταγές που θα μπορούσαν να ζηλέψουν ακόμα και οι καλύτεροι σεφ, λίγη φαντασία χρειάζεται μόνο και αγάπη γι αυτό που κάνουμε και όλα μπορούν να γίνουν τέλεια। Για πρώτη συνταγή λέω να ξεκινήσω με γλυκό (έτσι να σας γλυκάνω).

ΥΛΙΚΑ
1 κούπα καλαμποκέλαιο
1 κούπα νερό
1 κούπα ζάχαρη
2 κουταλιές μέλι
1/4 κούπα βούτυρο
1 1/2 κουταλιά ξύσμα πορτοκαλιού ή μανταρινιού
λίγο αλάτι
2 κουταλιές κανέλα
1 κουταλάκι σόδα
1 κούπα σταφίδες
6-7 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 1/2 κούπα καρύδια χοντροκομμένα και λίγα ακόμα μισά(για το γαρνίρισμα)

ΣΙΡΟΠΙ
2 κούπες ζάχαρη
3 κούπες νερό
1 κουταλιά χυμό λεμονιού
2 ξυλάκια κανέλα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βάλτε τα 9 πρώτα υλικά μέσα σε κατσαρόλα επάνω στη φωτιά και όταν αρχίζουν να βράζουν την κατεβάζετε και αφήστε το μείγμα μέχρι να γίνει χλιαρό. Ρίξτε μέσα τις σταφίδες, τα καρύδια και κατόπιν όσο αλεύρι χρειαστεί για να γίνει μια μαλακιά ζύμη. Στρώστε τη ζύμη μέσα σε ταψάκι (μεσαίου μεγέθους) λαδωμένο καλά και πατήστε την επιφάνεια με υγρή παλάμη να ισιώσει. Πριν το βάλετε στο φούρνο κόψτε το γλυκό σε μπακλαβαδωτά κομμάτια (ρόμβο) και βάλτε στο καθένα μισό καρύδι από πάνω. Ψήστε στους 200 βαθμούς για 35 λεπτά περίπου. Ετοιμάστε το σιρόπι βράζοντας όλα τα υλικά μαζί και περιχύστε το γλυκό μόλις βγει από το φούρνο.

Σπιτικό τυρί

Πριν από αρκετούς μήνες η Αγγελική Ν. δημοσίευσε μια καταπληκτική συνταγή της Σταυρούλας Μ. για φέτα της φωτιάς και μυζήθρα, όπως παραδοσιακά φτιάχνεται. Τότε είχα σχολιάσει ότι ξέρω να φτιάχνω μόνο cottage από γερμανική συνταγή και ricotta  από αμερικανική. Από τότε ήθελα να ανεβάσω τις συνταγές αυτές αλλά τώρα μόλις ήρθε η στιγμή να το κάνω! Voila!!!
Η συνταγή για το cottage (από το βιβλίο Oetker German Home Cooking, 11η έκδοση 1983) έχει ως εξής:
Αφήνουμε το γάλα να ξυνίσει σε ζεστό (όχι καυτό) μέρος μέχρι να ξεχωρίσει το τυρόπηγμα από τον ορό του γάλακτος. Στραγγίζουμε το τυρόπηγμα σε τουλουπάνι μέχρι να γίνει στέρεο και στεγνό στο άγγιγμα. Εναλλακτικά ζεσταίνουμε ξυνισμένο γάλα στους 40 βαθμούς και ανακατεύουμε καλά μέχρι να διαχωριστεί το τυρόπηγμα από τον ορό. Στραγγίζουμε και έχουμε έτοιμο το τυρί.
Αυτήν τη συνταγή στην εναλλακτική της μορφή την έκανα για πάρα πολλά χρόνια.Στη συνέχεια μια Αμερικάνα φίλη μου είπε τη συνταγή για τη ricotta που μου φάνηκε πιο εύκολη και για αρκετά χρόνια έφτιαχνα αυτή.
Η αναλογία είναι 4 κιλά γάλα - 1κιλό βουτυρόγαλα - λίγο αλάτι
Βράζουμε σε κατσαρόλα το μίγμα των γαλάτων ανακατεύοντας ελαφρά μη κολλήσει στο πάτο. Μόλις πήξει, σουρώνουμε σε σουρωτήρι που το έχουμε ντύσει με τουλουπάνι και στραγγίζουμε για δέκα - δεκαπέντε λεπτά, προσέχοντας να μην ασκήσουμε πίεση στα τυροπήγματα. Η ρικόττα είναι έτοιμη. Όσο πιο πολύ στραγγίζουμε τόσο πιο σκληρό γίνεται το τυρί. Αντί για βουτυρόγαλα μπορούμε να βάλουμε κρέμα γάλακτος (δεν έχει βέβαια μεγάλη διαφορά στη γεύση) και 1 στιμμένο λεμόνι ή λίγο ξύδι.
΄
Στο τέλος βέβαια κάπου μπερδεύτηκαν οι συνταγές, έφυγε και ο γιος μου που κατανάλωνε δίλιτρα γάλακτος την ημέρα και μου ξέμενε και σκοπίμως πλέον ξεμένει γάλα, και κατέληξα να φτιάχνω τυρί όπως "κάτσει" χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία. Πάει και το τουλουπάνι δυστυχώς και αναρωτιέμαι σε ποια γωνιά της Αθήνας άραγε θα βρώ.
Ορίστε λοιπόν η συνταγή για την δική μου εκδοχή σπιτικού τυριού! Αν μάλιστα βρω και κατσικίσιο, που τελευταία κάνει την εμφάνισή του στο Σ/Μ, ... κόλαση το τυρί!

Υλικά
2 λίτρα φρέσκο γάλα, ας είναι και ληγμένο μερικών ημερών δεν βλάπτει
450 ml βουτυρόγαλα ή ξυνόγαλα ή κεφίρ (ό,τι υπάρχει στο Σ/Μ) εκτός από αριάνι
1 λεμόνι στιμμένο
λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Παρασκευή

Σε μία κατσαρόλα ζεσταίνουμε το γάλα και προσθέτουμε το βουτυρόγαλα

Μόλις κάψει ρίχνουμε και το στιμμένο λεμόνι και το πιπέρι (στο σημείο αυτό αν θέλουμε -εμείς δεν θέλουμε πια- προσθέτουμε και αλάτι) και ανακατεύουμε με μια τρυπητή κουτάλα. Σε λίγο αρχίζει να πήζει τυρί

Τότε με την τρυπητή κουτάλα αδειάζουμε το πηγμένο τυρί σε σουρωτήρι (εγώ χρησιμοποιώ αυτό που έχω για το τσάι και ένα λίγο πιο μεγάλο) που στερεώνω σε κατσαρολάκι

Αφήνουμε να στραγγίξει για 15 λεπτά και τα αδειάζουμε σε ταπεράκι

 

Το τυράκι μας (300 γραμμάρια όλα και όλα) είναι έτοιμο για φάγωμα!

Καλώς σας ...ξαναβρήκα!

Μετά από μακρά για μένα αποχή, νά'μαι και πάλι. Μου έλειψε πολύ το blogοσπιτάκι, μου έλειψαν οι παρέες και οι όμορφες συνομιλίες με ανθρώπους που ναι μεν δεν γνωριζόμαστε προσωπικά αλλά έχουμε αρκετά κοινά να μοιραζόμαστε.
Ας είναι καλά η Θεανώ που κράτησε άξια το ρόλο της Οικοδέσποινας, παρότι ο γιος της μόλις χρήστηκε πρωτάκι! Συγχαρητήρια και από εδώ στη Δήμητρα, τη νεαρότερη της παρέας,  για το γάμο της μεσούντος του θέρους, έγινε ...κυρία , όχι ότι δεν ήταν πριν και μάλιστα με το Κ κεφαλαίο, οφείλω να ομολογήσω. Εξαίρετο παιδί που έγινε υπέροχη και ονειρεμένη νυφούλα, σα να βγήκε από παραμύθι. Και ο καλός της όμως και αυτός εξαίρετο παιδί! Να ζήσουν ευτυχισμένοι, "βίον ανθόσπαρτο και καλούς απογόνους" Η Λίτσα μας απορροφημένη με τον γιό της και με το δίκιο της, ένας κούκλος, που όσο μεγαλώνει θα της κλέψει εντελώς την καρδιά και θα αναφωνούμε όλοι, αχ μανούλα!!!. Νά'ναι καλά και οι δυο τους - μάλλον οι τρεις τους (μη ξεχνάμε και το έτερο μέλος της οικογένειας!!!).
Όσο για μένα ανασυγκροτούμαι και ελπίζω να μην λείψω τόσο πολύ ξανά, γιατί πιστέψτε με μου αρέσει να γράφω, μου αρέσει να μαγειρεύω, μου αρέσει να καταπιάνομαι με χειροτεχνήματα και μέσω του blog νιώθω ότι μπορώ να τα κάνω όλα μαζί και να νιώθω ανέμελα και πόσο ανάγκη το έχω αυτό αυτή τη στιγμή δεν λέγεται. Δ|εν θα ψυχοπλακωθώ όμως τώρα και δεν ψυχοπλακώσω όμως και κανένα.
Μόνο μια κουβέντα θα πω. Προσχή όλοι στην υγεία σας. Είναι υπερπολύτιμη και το καταλαβαίνει κανείς όταν την χάνει. Πολύ απλές τακτικές εξετάσεις αποτρέπουν δυσάρεστες εξελίξεις. Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα λέει η παροιμία και πόσο δίκιο έχει.
Γι'αυτό φίλες και φίλοι μην αμελείτε την υγεία τη δική σας και των δικών σας. Απλές εξετάσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα. Κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδορογύρευε, λέει έτερη παροιμία και επειδή δεν το έχω σε τίποτα να συνεχίσω στη μνημόνευση των χιλίων και μιας παροιμιών που πολύ πιθανόν να γνωρίζω και να καταλήξω να φαίνομαι σαν τη γιαγιά του Μίμη και της Αννας και της Ελλης από το αναγνωστικό της Α Δημοτικού που εγώ διδάχτηκα προ αμνημονεύτων χρόνων και ακόμη θυμάμαι (αλλά έχει γίνει και cult έκδοση των τελευταίων χρόνων), βάζω τελεία και προχωρώ σε επόμενη ανάρτηση που έχει σχέση με μαγειρική.
Καλό φθινόπωρο σε όλους και όλες με ΥΓΕΙΑ και υπομονή και δύναμη στις αντίξοες συνθήκες που έχει περιέλθει η χώρα μας και η ζωή μας!

ΥΣ. Τι σχέση έχει η φωτογραφία με αυτά που γράφω, ... εκτός θέματος! Μόνο που μου αρέσει η συνύπαρξη βλάστησης και δη εξωτικής με πεζά πράγματα όπως οι γραμμές τρένου (τάσεις φυγής, ... ίσως; Μπά, για τον ηλεκτρικό μιλάμε, δεν μπορεί να σε ταξιδέψει μακριά!!!) Ξανά εκτός θέματος!

Κολοκυθόπιτα Χωρίς Φύλλο

Μείναμε λίγο πίσω στις καλοκαιρινές μας αναρτήσεις. Αλλά με τις διαρκείς μετακινήσεις μας δεν υπήρχε πάντα πρόσβαση στο δικτυακό χώρο. Μια όμως και το καλοκαίρι ακόμη καλά κρατεί, ας δοκιμάσουμε ένα εύκολο, γρήγορο και νόστιμο ορεκτικό!

Υλικά
5 κούπες κολοκύθι τριμμένο (περίπου 3-4 κολοκύθια μεγάλα)
1 κούπα τυρί τριμμένο
1 κούπα αλεύρι απ
1/2 κούπα λάδι
4 αυγά
λίγο δυόσμο ψιλοκομμένο
αλάτι- πιπέρι

Εκτέλεση
Βάζουμε σε ένα τρυπητό το τριμμένο κολοκύθι και το αφήνουμε να στραγγίσει καλά. Χτυπάμε τα αυγά σε μια σουπιέρα και ρίχνουμε μέσα όλα τα υπόλοιπα υλικά. Τα ανακατεύουμε καλά. Αδειάζουμε το μείγμα σε ένα λαδωμένο ταψί και το στρώνουμε λίγο από πάνω. Το ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει καλά.
Καλή Επιτυχία!