Όλα του γάμου .... δύσκολα!

Καλώς σας ξαναβρίσκω όλους ύστερα από μεγάλη απουσία। Αν και το τελευταίο διάστημα είχα ελάχιστο χρόνο να γράψω ήταν ωστόσο πολύ δύσκολο να κρατηθώ μακριά από το μπλογκόσπιτο και από την μπλοκογειτονιά। Πολλές μυρωδιές μου γαργάλησαν την μύτη και αρκετές δημιουργίες με εντυπωσίασαν.
Με συγχωρείτε αν είναι λίγο σκόρπια η σκέψη μου, αλλά έχω την αμηχανία που έχει κάποιος όταν συναντά ένα φίλο μετά από καιρό και δεν έχει σπάσει ακόμα ο πάγος.
Τέλος πάντων, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές από τις δημιουργικές περιπέτειες που είχα τον τελευταίο καιρό. Λίγο από προσωπική διαστροφή (δεν μου αρέσει να αφήνω λεπτομέρειες στην τύχη τους), λίγο γιατί θεωρούσα ότι ένα από πιο ευχάριστα κομμάτια της διαδικασίας του γάμου είναι και η προετοιμασία του, λίγο θα γινόταν τα πράγματα στο γούστο μου και με πολύ μικρότερο κόστος, αφιέρωσα αρκετό χρόνο στην προετοιμασία του γάμου μου. Δεν επρόκειτο για κάτι μεγαλεπήβολο, αλλά πιστεύω ότι μετέδιδε την ζεστασιά και την χαρά μας.
Λοιπόν θα σας πω τι έκανα με το στολισμό της εκκλησίας. Δεν μου άρεσαν ούτως ή άλλως οι υπερβολές και ελπίζω ότι της απέφυγα. Χρησιμοποίησα 3 λευκά φανάρια σε διαφορετικά μεγέθη που τοποθέτησα στην είσοδο της αυλής της εκκλησίας. Στο διάδρομο που ξεκινούσε από την πόρτα της αυλής ως την εκκλησία έβαλα μερικά candle bags, χαρτοσακούλες λευκές με άμμο, οι οποίες φωτίζονταν από ρεσό, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε. Ενώ θα ήταν πολύ όμορφα αν ο γάμος ήταν το βράδυ, παρόλα αυτά δεν θα σας το σύστηνα αν παντρευόσαστε το απόγευμα. Εμείς τα είδαμε τελικά φωτισμένα μόνο μετά το μυστήριο.
Σε μια γωνία στο πλάι της εκκλησίας είχε τοποθετηθεί μια ροτόντα με ένα κοφτό τραπεζομάντηλο το όποιο κάλυπτε την ροτόντα ως κάτω। Εκεί μπήκαν τα καλάθια με τις μπομπονιέρες (στις οποίες θα επανέρθω) και 3 μεγάλα λαμπογυάλια που στην βάση τους είχαν ένα στρογγυλό καθρέπτη και 4 ρεσό περιμετρικά (βλ.φωτό). Στην βάση του τραπεζίου υπήρχαν άλλα τρία λευκά φανάρια με αστεράκια, τα οποία βρήκα στο praktiker. Παρέλειψα να σας πω ότι η πεθερά, της οποίας ή βοήθεια ήταν πραγματικά πολύτιμή βρήκε κάτι καταπληκτικά βαζάκια και πιατελίτσες με λευκές ανάγλυφες παραστάσεις τα οποία βάλαμε πάνω στο τραπέζι, γεμάτα με κουφέτα και αμυγδαλωτά γλυκά. Αυτά μαζί με δύο κηροστάτες (θα αναλύσω την επόμενη φορά την ιδέα) μέσα στην εκκλησία αποτελούσαν τον στολισμό. Εύχομαι σε όλους να είναι ευτυχισμένοι, να κάνουν τα πράγματα όπως εκείνοι επιθυμούν και να μπορούν να αντλούν χαρά από τα μικρά και από τα μεγάλα πράγματα της ζωής ακόμα και σε αυτούς τους τόσο δύσκολους καιρούς!