Απόκριες στην Άνδρο

Μια και ξεκινάμε να γράφουμε σε αυτή τη σελίδα αυτές τις ημέρες που ανοίγει το Τριώδιο, ας αναφερθούμε σε αυτές τις 4 Κυριακές του χρόνου. Την Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου, την Κυριακή του Ασώτου, την Κυριακή της Απόκρεω και την Κυριακή της Τυρινής.

Πολλά τα έθιμα και οι παραδόσεις σε όλη την Ελλάδα για εκείνες τις ημέρες. Χαρακτηριστικό η μεταμφίεση με στόχο το πείραγμα και το γέλιο. Στα νησιά και εγώ θα σας μιλήσω για την Άνδρο, μια και εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα, συνηθίζεται αυτό το έθιμο μέχρι και τις μέρες μας.

Μεγάλες παρέες ντύνονται με παλιά ρούχα κυρίως το Σάββατο το βράδυ και καλύπτουν τα πρόσωπά τους. Πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και όλοι προσπαθούν να τους αναγνωρίσουν. Θυμάμαι ακόμη σαν παιδί το θόρυβο που έκαναν τα μπαστούνια που χτυπούσαν έξω από την πόρτα μας εκείνα τα βράδια. Το δέος και ο φόβος ήταν ζωγραφισμένα στο πρόσωπό το δικό μου και του αδερφού μου στη θέα των μασκαράδων. Από την μία ήταν ο τρόμος γιατί η εμφάνιση ήταν κάποιες φορές πολύ άγρια και από την άλλη η περιέργεια για το άγνωστο. Κάποιοι έκαναν τέτοια πειράγματα που δεν άρεσαν καθόλου στις σπιτονοικοκυρές. Κρατούσαν αλάτι και άνοιγαν τις κατσαρόλες και έριχναν άφθονο μέσα στο φαγητό ή λέρωναν το σπίτι με μπόλικο χαρτοπόλεμο. Το καλυμμένο πρόσωπο καθιστούσε δύσκολο να δεχτούν το κέρασμα του τσίπουρου από τον σπιτονοικοκύρη. Γι' αυτό φρόντιζαν να έχουν μαζί τους πάντα καλαμάκι ώστε να ρουφούν από την τρύπα της μάσκας ή του καλσόν που συνήθιζαν να βάζουν στο κεφάλι εάν δεν υπήρχε η μάσκα. Σε κάθε σπίτι γίνονταν το ανάλογο λογοπαίγνιο μέσα από παντομίμα. Πολύ γέλιο και φασαρία αντηχούσε στα στενά δρομάκια. Την επόμενη ημέρα οι χωριανοί έβαζαν στοιχήματα για το ποιοί τους επισκέφτηκαν. Η επιτυχία ήταν να μην τους αναγνωρίσει κανείς.

Γλυκές αναμνήσεις από κάποιες γλυκές Απόκριες στην Άνδρο.